„Nasza szkoła pojawiła się na mapie oświatowej Radomia w roku 1990, ale jej korzenie sięgają lat czterdziestych, kiedy to Wacław Dobrowolski rozpoczął nauczanie młodzieży uzdolnionej plastycznie. Przez te pięćdziesiąt lat pomysł założenia Liceum Plastycznego pojawiał się wielokrotnie, ale okoliczności polityczno-administracyjne nie sprzyjały jego realizacji”- czytamy na stronie ZSP.
W 1940 roku artysta malarz Wacław Dobrowolski, który w Łodzi prowadził Szkołę Sztuk Pięknych im. Cypriana Norwida w Łodzi, zostaje wysiedlony przez hitlerowców. Wraz z żoną osiedla się w Radomiu i w zaadaptowanym na pracownię warsztacie stolarskim przy ul. Kelles Krauza 17 zaczyna uczyć rysunku i malarstwa. Po zakończeniu wojny władze Radomia Wolnej Szkole Rysunku, Malarstwa i Rzeźby Dobrowolskiego przydzieliły lokal przy ul. Sienkiewicza 12. Powstało Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Radomiu. „Bawiła w szkole Komisja Ministerialna z Warszawy, która omawiała z dyrektorem Dobrowolskim sprawę założenia w Radomiu Liceum Plastycznego. Sprawa ta, jak nas poinformowano, znajduje się na dobrej drodze i projektowane Liceum powinno powstać już w niedalekiej przyszłości” - informowało w 1947 roku „Życie Radomskie”.
Dwa lata później Wolna Szkoła Rysunku zmieniła nazwę na Ognisko Kultury Plastycznej, a potem na Państwowe Ognisko Plastycznej. Temat utworzeniu w Radomiu liceum plastycznego powraca co jakiś czas, ale wciąż pozostaje w sferze planów.
W 1975 roku, na 30-lecie, ognisko otrzymuje imię Jacka Malczewskiego; jest najstarszą tego typu placówką w Polsce.
„Istniejąca od kilkudziesięciu lat potrzeba poszerzenia szkolnictwa artystycznego w Radomiu o Liceum Sztuk Plastycznych przybiera realny kształt dzięki stworzeniu odpowiedniego klimatu przez lokalne środowisko plastyczne, przemianom politycznym i społecznym. Jednak nie powstałaby ta szkoła, gdyby nie ogromne zaangażowanie w przezwyciężanie wielu trudności Aleksandra Sawickiego, który jako zastępca dyrektora Zespołu Szkół Budowlanych przyczynił się do powołania PLSP jako jednej ze szkół w Zespole” - napisali autorzy historii ZSP.
Od 1 września 1990 na potrzeby nowo utworzonej placówki w skrzydle warsztatów otwarto pracownie: rysunku i malarstwa, rzeźby i fotografii. Jako specjalność wybrano konserwację rzeźby i elementów architektury. Trzy lata później przy Zespole Szkół Budowlanych powstało Policealne Studium Zawodowe o specjalności: reklama handlowa.
W 1996 roku, podczas pleneru malarskiego w Nowym Mieście przedstawiciele władz samorządowych obiecują na spotkaniu z młodzieżą przeniesienie szkoły do własnego budynku. Projekt urzeczywistnia się dwa lata później – Liceum Sztuk Plastycznych i Policealne Studium Zawodowe przeprowadzają się do budynku przy ul. 25 Czerwca 68a, zwolnionego przez PSP nr 16.
1 września 1999 roku zaczął funkcjonować Zespół Szkół Plastycznych. Jego pierwszym dyrektorem został Bogdan Piętak, nauczyciel matematyki. W tym samym roku szkolnym miasto postanowiło przekazać „Plastykowi” budynek po internacie Zespołu Szkół Odzieżowych przy ul. Kilińskiego 20. Od września 2000 zajęcia z przedmiotów artystycznych odbywały się przy ul. 25 Czerwca, a ogólnokształcące przy ul. Kilińskiego. W październiku, z okazji 10-lecia Liceum Sztuk Plastycznych. Zespół Szkół Plastycznych otrzymuje od rady rodziców sztandar, a szkoła imię Józefa Brandta.
W roku szkolnym 2001/2002 uczniowie „plastyka” opuścili budynek przy ul. 25 Czerwca, a w zamian otrzymali pomieszczenia po schronisku młodzieżowym na tyłach budynku przy ul. Kilińskiego. Część zajęć odbywała się w czterech salach warsztatów Zespołu Szkół Przemysłu Skórzanego.
Wiosną 2003 roku prezydent Zdzisław Marcinkowskiego obiecał przekazać ZSP budynek warsztatów Zespołu Szkół Odzieżowych, czyli pałacyk Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Tak się stało już we wrześniu - po warsztatach ZSO powstało 12 pracowni do nauczania przedmiotów artystycznych.
We września 2011 roku Zespół Szkół Plastycznych po raz kolejny zmienił siedzibę - przeniósł się w al. Grzecznarowskiego do przedwojennej podstawówki im. Gabriela Narutowicza.
